فرمانده معظم کل قوا در سالروز بیعت تاریخی همافران و کارکنان نیروی هوایی با امام خمینی(ره) در ۱۹ بهمن ۱۳۵۷، با جمعی از فرماندهان و کارکنان نیروی هوایی و پدافند ارتش جمهوری اسلامی ایران دیدار کردند. در این دیدار نکات مهمی در خصوص بحث مذاکرات مطرح شد. رهبر انقلاب فرمودند که مذاکره با آمریکا عاقلانه، هوشمندانه و شرافتمندانه نیست و دلیل آن را نیز تجربه کشور در این خصوص دانستند. علاوه بر این، ایشان تأکید کردند که راهحل مشکلات کشور داخلی است.
لازم به یادآوری است که این روزها متأسفانه در عرصه رسانهای موضعگیریهایی در خصوص مذاکرات با آمریکا صورت میگیرد که طبیعتاً میتوان از آن به عنوان نوعی موجآفرینی انحرافی یاد کرد. در واقع، این رویکرد به معنی جریانی است که تلاش دارد افکار عمومی را از واقعیت دور کند.
این در حالی است که نهتنها جمهوری اسلامی ایران، بلکه بسیاری دیگر از کشورهای جهان نیز در خصوص نتیجهبخش بودن مذاکرات با آمریکا نهتنها دچار تردید هستند، بلکه یقین دارند که مذاکره با آمریکا نمیتواند برطرفکننده مشکلات آنها باشد، زیرا بسیاری از کشورهای جهان که این روزها متحد آمریکا محسوب میشوند، خود در مشکلات غوطهور هستند.
افزون بر این، خود ایالات متحده آمریکا نیز این روزها درگیر مشکلات فراوانی است و قادر به حل مشکلات دیگر کشورها نیست. به عبارت دیگر، میتوان گفت آمریکا حکم غرق شدهای را دارد که طبیعتاً توان نجات دیگران را نیز ندارد.
این در حالی است که دونالد ترامپ، رئیسجمهور سابق آمریکا نیز اعتراف کرده است که این کشور به کشوری جهانسومی بدل شده است. به این ترتیب، این پرسش مطرح میشود که چگونه میتوان خواستار حل مشکلات کشور از طریق مذاکره با چنین کشوری شد.
علاوه بر این، تجربه برجام نیز بهخوبی نشان داد که آمریکا طرف مطمئنی نیست. بهویژه اینکه شخص آقای دونالد ترامپ نیز بیش از دیگران غیرقابلاعتماد است. در واقع، این که ما انتظار داشته و امیدوار باشیم شخصی که بیشترین پیمانها را زیر پا گذاشته است، به توافقهای جدید پایبند بماند و قابل اطمینان باشد، رویکردی اشتباه است.
این در حالی است که آمریکای امروز از آمریکای گذشته ضعیفتر شده، اما جمهوری اسلامی ایران نسبت به گذشته قدرتمندتر شده است.
بنابراین، هرگونه رضایت مطرحشده از سوی ما برای انجام مذاکرات از سوی آمریکا به معنای ضعف تلقی خواهد شد. افزون بر این، نباید فراموش کرد که میز مذاکره در نظر آمریکاییها به معنای میز گرفتن امتیاز است و آمریکاییها مذاکره را به عنوان شیوهای برای گرفتن امتیاز میدانند. به همین دلیل، به محض اینکه یک شخص به نمایندگی از یک کشور با آنها پشت میز مذاکره بنشیند، او را به چشم متهم میبینند و خواستار امتیاز میشوند. این در حالی است که خودشان امتیازی به طرف مقابل نخواهند داد.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد